Poëzie

Poëzie

Religie


De stem van De Eeuwige
klinkt in de ganse schepping.

De stilte spreekt in het Woord
en het Woord is vleesgeworden
in ieder van ons.

In u, in jou, in mij...
In alle mensen op heel de aarde.
Allen gelijk.
Mystiek geheim van God tot mens.

Och arme, die mens,
die meent zich als uitverkorene
het recht toe te eigenen
hierover te kunnen heersen;
de ander buiten te sluiten
die niet voldoet aan
recht en wet van
deze ziende blinden,
horende doven.

Zij, die zelf het
Koninkrijk van God
op grote afstand wanen,
menen lering te kunnen geven
aan hen die
alles onderzoeken en
het Koninkrijk van God
in hun hart dragen.

Die geen Liefde herkennen
in een star instituut
van schuld en boete,
maar zich verbonden weten
daar waar twee of drie...
elkaar de voeten wassend
het mosterdzaadje koesteren.

De Stem van De Eeuwige
klinkt in de ganse schepping.

De Stilte spreekt in het Woord
en het Woord is vleesgeworden
in ieder van ons.





	Evangelische passie
	in roerend notenschrift vervat
	door de meest begenadigde onder ons.

	"Aus Liebe will mein Heiland Sterben"
	verscheurt de meest verstokte atheïst.

	De klok drie maal rond gezongen
	in huiver en in smart
	vervoering
	deemoed, verstilling
	mag lang nog smeulen
	in ons toch weer
	aangeslagen hart.





Bidden

Tot wie zal ik mij richten.
De oude man met baard
zo vertrouwd vanuit mijn kinderjaren.
Jezus van Nazareth of
Moeder Maria
of hun gelijken uit
andere tijden of tradities.
De Goddelijke energie
aartsengelen of
mijn beschermengelen of
overleden geliefden
of zo maar om het even
wie er luisteren wil
vanuit die andere kant
in het vertrouwen
dat mijn intentie
wordt ontvangen.





	Overspoeld
	verward
	onmachtig
	maar
	gelijkend op Zijn beeld
	beproeft de mens
	zijn voetsporen
	te benaderen.





"Requiem aeternam..."
klinkt het vanaf het hoge koor.
Bijna onzichtbare
mannen en vrouwen
eren de
voor hen vaak onbekende
dode
met hun gezang.
Een uur van verdriet
vol dierbare herinneringen
pijnlijke en liefdevolle gevoelens
bij alle aanwezigen,
ook bij de zangers.
Niet geheelde wonden
en littekens
schrijnen.
Soms wordt een traantje weggepinkt
glijdt een weemoedig lachje over een gezicht.
Samen,
maar ook ieder voor zich,
zingen ze zich door de viering heen,
trouw en naar beste kunnen,
om
na "In Paradisum"
de jas weer op te zoeken
en samen
gezellig pratend de draad van de dag weer oppakkend
de wenteltrap af te dalen
tot de volgende:
"Requiem aeternam"...





	Opgegroeid met wierook en engelbewaarder
	gezang, gebed
	oefening van berouw
	en Heilige Maria bid voor ons,
	kaarsjes, sacramenten, rituelen.

	Het lange leven
	kende twijfel en afhaken
	inzicht en zoeken
	eigen geweten in opstand
	verplichting veranderde in vrijheid
	vrijheid veranderde in leegte.

	En nu,
	nu lijf en leeftijd
	tot nadenken stemmen,
	de waarde der dingen veranderen,
	sluimert een onbestemd verlangen
	het hart weer binnen.
	Een verlangen
	naar iets
	dat troost geeft
	erbarmen
	zielenrust.





Tweede Paasdag

Veertig dagen gingen vooraf
askruisje en gebakken vis
eigen geweten getoetst
avondmaal en lijdensweg
veel lijdensweg
Mattheüs en staties
van kippenvel tot inzicht
menselijk drama
als spirituele eye-opener
opnieuw
gezamelijk doorleefde
rituelen, symbolen,
rijke traditie
verhalend, zingend, bezinnend
via het paars naar rood
van wit via rood
aangekomen
in het glorieuze wit
in triomferend zonnig lentegeel.

Vandaag
nog eenmaal halleluja gezongen
en de
bovenmenselijke passiemuziek
voor een heel jaar weer opgeborgen.
Terwijl het "Erbarme Dich" nog naklinkt in mijn hart
bescherm ik mijn getroffen ziel
voor woonboulevard en autoshow.