Poëzie
| Chaja Poëziegroep | |
| (Verwerkingskunst rond kanker) | |
| Onderdeel van de bundel: "En toen kwam het naar buiten" | |
| (Voor Marian -1-) | |
| 't Is een herinnering | |
| zoals zo vele | |
| maar deze ene... | |
| Familiefeestje | |
| of tijdens de afwas. | |
| Zó vanzelfsprekend | |
| die eerste stem voor jou. | |
|
|
(Voor Marian -2-) |
| Elsje en Marijke. | |
| Geur van mollig poppenvlees | |
| en stugge stukgewassen haartjes | |
| onder mutsjes uitgekruld. | |
| Het borstelen klinkt nog zo vertrouwd. | |
| Door jouw handjes in bedje gestopt. | |
| Door mijn handjes in badje gewassen. | |
| Door onze handjes geopereerd | |
| getuigen de littekens | |
| onder rood en bruin gehaakte jurkjes | |
| van onze moeder gekregen. | |
| Elkaar uit het oog verloren | |
| bij het verlaten van het ouderlijk huis. | |
| Sinds jij er niet meer bent | |
| zitten zij weer | |
| als twee zusjes | |
| beentjes naar voren gedraaid | |
| herenigd in mijn stoel | |
| alsof de tijd heeft stilgestaan. | |
| (Voor Marian -3-) | |
| Jouw zoektocht naar het ware | |
| naar de reden achter de rede | |
| diepgaand aaangegaan. | |
| Heilige woorden | |
| rituelen | |
| oefenen in diep | |
| en stil | |
| samen en alleen | |
| bewustwording | |
| verwondering | |
| verlichting | |
| vrede. | |
| Dan | |
| sluipt onhoudbaar | |
| die vijand bij je binnen. | |
| Met liefde als jouw krachtig pantser | |
| stond je hem te woord. | |
| Met eerbied en wijsheid | |
| wilde je hem verslaan. | |
| Met tegengif | |
| liet je hem alsnog bestrijden. | |
| De lichamelijke strijd | |
| was niet te winnen | |
| maar de geestelijke des te meer. | |
| Ik zeg niet | |
| dat je enkel hebt verloren. | |
| Ik heb je zien winnen | |
| keer op keer. | |
| Die hele lange zware weg | |
| ben je tot het einde gegaan. | |
| Hoe dieper je lichaam werd ingewonnen | |
| des te verder kwam jij daarvan af te staan. | |
| Je bleef niet langer in gevecht | |
| maar steeg daar ver bovenuit. | |
| En nog meer groeide toen je kracht | |
| steeds heler werd je geest. | |
| Alleen | |
| moest je deze weg gaan | |
| alleen | |
| door omstanders amper begrepen. | |
| Wel, | |
| om zo, als mens | |
| klaar en rein | |
| het leven los te kunnen laten | |
| en vol vertrouwen | |
| het ongewisse aan te gaan, | |
| dan spreek je niet | |
| van verliezen | |
| dan voel je | |
| wonderbare grootheid | |
| die eerbied wekt bij achterblijvers | |
| en bovenal sporen van vrede toont. | |
| Naast lege plekken vol gemis | |
| blijft deze onvergetelijke nalatenschap | |
| voor wie het ziet | |
| als inspirerend voorbeeld | |
| in onze zoektocht naar het ware | |
| en de vrede. | |